Η Βρετανίδα τραγουδίστρια απέσπασε συνολικά τέσσερα βραβεία για το βίντεο του τραγουδιού της "Rolling In The Deep", στις κατηγορίες Μοντάζ, Σκηνοθεσίας, Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης και Κινηματογραφίας. Ωστόσο, η Adele έχασε το βραβείο του «Βίντεο της Χρονιάς» από την Katy Perry και το τραγούδι της "Firework".
Οι Foo Fighters αναδείχθηκαν νικητές στην κατηγορία «Καλύτερο Ροκ Βίντεο» για το τραγούδι τους "Walk". Παραλαμβάνοντας το βραβείο, ο Dave Grohl απευθύνθηκε στο κοινό, λέγοντας: «Μην χάνετε την πίστη σας στην αληθινή rock 'n' roll μουσική».
Τα δύο βίντεο μπορείτε να παρακολουθήσετε παρακάτω.
Adele - "Rolling In The Deep":
Foo Fighters - "Walk":
From:www.rocking.gr







Track listing:


"I Am Hell (Sonata In C#)"
Ακριβώς την προκαθορισμένη ώρα έναρξης και μετά από ένα intro που αποτελείτο από τη γνωστή σειρήνα του πυρηνικού συναγερμού και κάποιες από τις επιτυχίες τους, οι W.A.S.P. έκαναν την εμφάνιση τους μπροστά στο ελληνικό κοινό, το οποίο, παρόλο που το έχουν επισκεφτεί πολλάκις και το ημερολόγιο έγραφε 26 Ιουλίου, αυτό ήταν εκεί παρόν, για να τιμήσει τη μεγάλη αυτή μπάντα. Τι ήθελαν; Κάτι απλό. Να παίξουν οι W.A.S.P. όπως ακριβώς ξέρουν. Το group δεν τους χάλασε χατίρι. Από το εναρκτήριο "On Your Knees" μέχρι το τέλος, μιάμιση περίπου ώρα μετά, το συγκρότημα είχε πολλά κέφια, έτσι ώστε να διασκεδάσει τον κόσμο. Επέλεξαν ένα «εύκολο» set list, βασισμένο κυρίως σε μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους, όπως τα "L.O.V.E. Machine", "The Idol", "Chainsaw Charlie", "Blind In Texas", "Wild Child". Ε και; Κανείς δεν ενοχλήθηκε. Πάντα τα κλασικά μένουν ανέγγιχτα στο χρόνο και πάντα όλοι θα θέλουν να τα ακούνε. Έτσι ο κόσμος συμμετείχε όπως μπορούσε σε κάθε κομμάτι συνεχώς.
Εννοείται όμως ότι και οι τρεις που πλαισίωναν επί σκηνής τον ιθύνοντα νου του group έδωσαν το 100% των δυνατοτήτων τους, προς χάριν του κοινού. Από την άλλη, ο κύριος W.A.S.P., παρόλο που δεν ήταν στην ιδανική φόρμα απόδοσης των ασμάτων με τη χαρακτηριστική φωνή του, θεωρώ ότι κέρδισε την παρτίδα με τη φανέλα και μόνο. Ο τρόπος που απέδιδε τα κομμάτια δεν ήταν ο ιδεατός και αναμενόμενος, αλλά ευτυχώς στεκόταν αντάξιος της φήμης του και ας μην ήταν σε υψηλά επίπεδα. Έτσι ίσως δεν ενόχλησαν και κάποιους τα playback (ή προηχογραφημένα, αν θέλουμε να το πούμε λίγο πιο formal) σημεία που υπήρχαν, με αποκορύφωμα το "Live To Die Another Day", όπου οι δεύτερες φωνές ήταν κατευθείαν απ' το δίσκο. Ας είναι. Ήταν κάτι που λίγο ή πολύ περιμέναμε.
Setlist:

